Wprowadzenie
Szkocka rasa kotów jest bardzo młoda. Pochodnie to właśnie szkotów nazywają smutnymi kotami, ponieważ niektóre osobniki mają smutny wyraz twarzy. Pierwsze kocięta z marszczonymi,
zwiniętymi w kłębek uszami pojawiły się w Wielkiej Brytanii na początku lat 60. ubiegłego wieku. Bardzo szybko zdobyły uznanie, stając się naprawdę popularnymi pupilami w Europie, a następnie
w Ameryce.
Jedną z najzabawniejszych rzeczy w zachowaniu rasy szkockiej jest jej ulubione stanie prosto. Bardzo często koty tej rasy lubią prostować swoje plecy i stać na tylnych łapach, jak kolumna.
Oczywiście robią to, aby zobaczyć coś w oddali lub po prostu by wyglądać uroczo i stać się bohaterami serwisu Youtube. W ten sposób ściskają swój kręgosłup.
Wiele kotów szkockich boi się wysokości. Wynika to z osobliwej konstrukcji ich przedsionkowego aparatu. Dlatego podczas zabawy zdecydowanie nie przeskoczą z zasłon na antresolę. Kot szkocki lubi się bawić, ale robi to z arystokratyczną godnością.
Historia smutnego kota
Pierwszy kot z uszami złożonymi w kopertę urodził się w Szkocji w 1961 roku, z półtorarocznej
pręgowanej kotki i od nieznanego kota na zwykłej wiejskiej farmie. Gospodarze nazwali ją Suzy.
Suzy szybko zaczęła się rozmnażać, więc właściciele starali się rozdawać kocięta znajomym i przyjaciołom. W 1963 roku Szkotka Mary Ross otrzymała od tych samych farmerów białego kota o niezwykłych uszach. Mary nazywała ją Snooks. Z kolei w pierwszym potomstwie młodej kotki znaleziono kota, na zewnątrz całkowicie przypominającego współczesne koty szkockie, jak na zdjęciu. Był biały i miał potężne łapy, więc otrzymał odpowiednią nazwę - Snowball. Mary, nie mając umiejętności i wiedzy hodowcy, intuicyjnie czuła, że może mieć do czynienia z rodzącą się rasą. Kiedy Snowball urósł, postanowiła skrzyżować go z brytyjskim kotem krótkowłosym, a jego matkę Snooks - z brytyjskim niebieskim kotem. Tak narodziły się pierwsze rasowe szkockie koty. Zakrzywione uszy zainteresowały profesjonalną genetyką i hodowców, którzy pomogli właścicielce stworzyć oficjalny algorytm do hodowli.
Przy okazji, jeśli wierzyć historii, rasa szkocka to nie pierwsze koty z wygiętymi uszami. Wielki naukowiec Charles Darwin napisał w 1855 roku w swoich dziennikach i pracach naukowych:
"Słyszałem o nieznanej chińskiej rasie kotów z wiszącymi uszami, prawdopodobnie z powodu rzadkiej dominującej mutacji".
W ostatnich dziesięcioleciach koty szkockie stały się jednymi z najbardziej popularnych i niedrogich zwierząt domowych na całym świecie. Niestety genetycy spędzili mnóstwo czasu i wysiłków, aby unormować porażkę puli genetycznej rasy, spowodowaną krzyżowaniem Szkotów z kotami amerykańskimi i brytyjskimi krótkowłosymi. Często takie związki prowadziły do poważnego naruszenia układu ruchu w przypadku, gdy oboje rodzice mieli wywinięte uszy. W związku z tym postanowiono hodować te koty w heterozygotycznym formacie (tj. z pomocą samców lub samic szkockich bez zgiętych uszu - tylko zwisłouchych).
W większości przypadków kocięta z rasy szkockiej rodzą się z uszami w najbardziej rozpowszechnionej postaci. Uszy zaczynają się zwijać dopiero cztery tygodnie po pojawieniu się kociątka na świecie.
Inteligencja
Koty lubią się bawić i są stosunkowo aktywne - szczególnie w młodym wieku. Łatwo przyzwyczajają się do rąk gospodarza. Dla kotów szkockich charakterystyczna jest tendencja do podstawowego treningu. Na bieżąco uczą się życia w domu - szybko rozumieją czym jest zadrapanie, a czasami nawet mogą oglądać telewizję. Rasa kotów szkockich ma nie tylko bardzo wysoki poziom inteligencji, ale też naturalnie rozwiniętą intuicję oraz zdolności adaptacyjne. Szybko przyswajają się do nowego środowiska i uważnie sprawdzają nastrój właścicieli, delikatnie dostosowując się do różnych stanów emocjonalnych danej osoby. Zwierzęta te praktycznie nie wykazują agresji, małostkowości i mściwości.
Charakter
Szkocki kot zwisłouchy ma wyjątkowo stabilny charakter. Nie poddaje się fazom emocjonalnym i kociej histerii. Te koty są bardzo przywiązane do domu i ludzi, ale są również bardzo bezpretensjonalnymi i niezależnymi zwierzętami.
Jedna z cech rasy kotów szkockich jest niezwykły głos. Nie brzmi on jak zwykłe mruczenie a raczej dość chrapliwie. Zazwyczaj koty szkockie nie krzyczą, jeśli czegoś potrzebują, ale grzecznie informują o tym za pomocą wyrafinowanego dialektu.
Często koty zachowują się dziwnie w sytuacjach konfliktowych - wykazują agresję, syczą i kurczą się, kurczowo trzymając się ziemi. Jednakże z pewnością nie dotyczy to dyplomatów szkockich, którzy zawsze zajmują neutralną pozę. To od nich wywodzą się wyborni politycy.
Socjalizacja
Szkockie koty bardzo szybko przywiązują się do ludzi. Doświadczeni hodowcy mówią, że szczególnie lubią one osoby starsze i małe dzieci. Gdyby ktoś naprawdę polubił przedstawiciela tej rasy, podążałby on za nim po mieszkaniu i starał się przyciągnąć uwagę. W tym przypadku koty szkockie zawsze znają umiar i nie będą bezczelnie wskakiwać w ramiona właścicieli, odwracając ich uwagę. Najważniejsze dla nich jest po prostu być blisko właściciela.
Inne koty w domu nie stanowią problemu dla szkockich kotów. Wręcz przeciwnie, będą one szczęśliwe będąc w dobrym towarzystwie. Nawet jeśli pies mieszka obok nich, tolerują go w spokojny sposób. Niektórzy właściciele zwisłouchych celowo nabywają inne zwierzę, najczęściej psa, tak, że kot ma wiernego towarzysza w grach i zabawach domowych.
Tresura
Z reguły kot szkocki źle reaguje na krzyki pod jego adresem. Z powodu kilku nieuzasadnionych
okrzyków właściciela, kot może się zmienić na całe życie - boi się ludzi, w tym obudzi się w nim agresja.
Treser nie powinien sobie pozwolić na bycie wrednym. Wielu, na przykład, lubi nosić koty za kark. Ale koty szkockie nie będą tego tolerować. Po pierwsze, są one dość ciężkie i odczuwają ból, jeśli są przenoszone w ten sposób. Po drugie, jest to bardzo szkodliwe dla ich kręgosłupa. Chcąc nosić szkockie koty (podobnie jak wszystkie inne) konieczne jest, aby każda z łap miała podparcie będąc w powietrzu.
Podczas wychowywania i tresury kotów szkockich, treser musi być cierpliwy. Osoba powinna zrozumieć, że ten kot nie jest ani owcą ani psem: nie jest w stanie zapamiętać wielu zespołów naraz tylko je wykonując. Trzeba stopniowo, powoli, ale pewnie uczyć się kotów od komend jedna po drugiej, od prostych do złożonych - bez pośpiechu i zamieszania.
Chodzenie i ćwiczenia
Koty szkockie - szczególnie domowe rasy. Od zawsze są one przystosowane do wygodnego życia w mieszkaniu, ale wciąż od czasu do czasu potrzebują spacerów i odpowiedniego wysiłku fizycznego.
Właściciele Szkotów powinni zadbać o regularną realizację potrzeb tych kotów jeśli chodzi o aktywność i ruch. Nie będzie to dla ciebie trudne. Dlatego też zaleca się lekkie dawki codziennej aktywności. Wzmocni to zdrowie szkockich kotów, zachowa ich pogodę ducha i dobrą kondycję fizyczną przez całe życie.
Na pierwszym miejscu trzeba pomyśleć o zabawkach i urządzeniach gimnastycznych. Niektóre z nich można kupić w sklepie zoologicznym, inne można bez problemów zrobić samemu. Wszyscy wiedzą o miłości kotów do wszelkiego rodzaju pudeł kartonowych. Możesz umieścić kilka pudełek jeden na drugim, uprzednio wycinając w każdym z nich okrągły otwór, aby kot mógł użyć go jako wejścia i wyjścia.
Przydatne jest również wykonanie figur z drewnianych patyczków, przymocowanych do siebie w formie drabiny. Prawie wszystkie koty lubią się wspinać. Rasa szkocka nie są wyjątkiem. Ćwiczenia te nie tylko bawią zwierzęta, ale także wzmacniają ich aparat przedsionkowy.
Koty szkockie lubią spacerować po ogrodzie. Zwierzęta muszą powąchać dużo kwiatów, aby złapać muchę. Instynkt drapieżnika nigdy nie zaginął, nawet u takich kotów domowych jak koty szkockie.
Szkockie koty są zaangażowane w ich własny rodzaj jogi. Siadają wygodnie w medytacyjnej pozie i przyciągają łapy do przodu. Następnie kładą się powoli na plecach i nagle wstają w postawie kolumny przypominając tym samym surykatki.
Opieka
Ogólnie rzecz biorąc, hodowcy twierdzą, że koty szkockie nie są najbardziej wymagającą rasą pod
względem pielęgnacji. Futro trzeba czesać codziennie. Szkockie koty szybko przyzwyczajają się do szczotki (zwłaszcza do masażu), a proces ten ma korzystny wpływ na ich nastrój.
W przeciwieństwie do popularnego stereotypu, te koty zachowują się dość spokojnie podczas zabiegów wodnych. Z reguły przyzwyczajają się do wody po kilku kąpielach. Ale trzeba je myć tylko w nagłych wypadkach - na przykład, jeśli pojawią się pchły lub kot stanie się zbyt brudny.
Specjalny kształt uszu przyczynia się do gromadzenia się w nich siarki i pyłu. Dlatego należy badać ich uszy co najmniej dwa lub trzy razy w miesiącu. Podczas czyszczenia należy używać bawełnianego wacika zwilżonego specjalnym płynem do higieny kanałów słuchowych ze sklepu zoologicznego.
Pazury zwisłouchych kotów muszą być przycinane kilka razy w miesiącu. Aby uzyskać bardziej właściwą pielęgnację, zdobądź dobry pilnik i stalowe nożyczki do pazurów. Każdy pazur musi być przycięty do dwóch milimetrów, to wystarczy. Nie używaj w ogóle nożyczek - możesz uszkodzić żywe tkanki, a nawet zakończenia nerwów.
Szkocki kot i twoje mieszkanie
Kuweta musi pasować do wielkości kota. Pożądane jest, aby była ona dobrze przymocowana do podłogi. Myj kuwetę codziennie, ale bez użycia środków o agresywnym zapachu chemicznym.
Drapak powinien być wysoki - kilkadziesiąt centymetrów wyższy od kota, stojącego na tylnych łapach i wyciągniętego na całą wysokość. Najlepiej używać stabilnego i wytrzymałego słupka, ponieważ służy on nie tylko do szlifowania pazurów, ale także do zabawy.
Miejsce do spania powinno pasować do wielkości zwierzęcia, być wysokie, miękkie i okrągłe. Pożądane jest stosowanie lekkich materiałów organicznych jako wypełniacza do poduszki lub wygodnego legowiska. Połóż legowisko dla kota najlepiej w pobliżu ściany lub szafki, aby twój zwierzak czuł się bezpiecznie i mógł na czymś polegać. Ponadto, dbając o zdrowie szkockich kotów, należy zapobiegać najmniejszym przeciągom w domu. Te zwierzęta są bardzo podatne na przeziębienia.
コメント